وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ یُسَبِّحْنَ (انبیاء 79)
اینجا بودن و به آنجا فکر کردن؛
داود گفته بود کوهها ذکر میگویند
و فرهاد در پی کشف ذکر کوهها بود
فرهاد میدانست زیباترین أذکار زندگی
تنها با قلب احساس میشوند نه با صدا
و شاید برای همین بود که سالهای سال
برای دیدن ماه به کوهستان میرفت